Powroty, czyli dzieło tworzone nocą

Znów budzę się w Twoim świecie

Huk w głowie jak co dnia

Pijana rzeczywistość,

W której umieram

Podnoszę oczy – widzę…

To był sen

Powroty

Ciągle się duszę i nie rozumiem

Kiedyś może i spałam

Kiedyś może i śniłam

W nocy są głosy, a w dzień nigdy nie jest bezpiecznie

Uciekam, uciekam

A Ty mi wmawiasz, że to sen

Powroty

Tak, wiem – mój Raj stracony

Milczę, milczę w swoim krzyku

Nie ma nic co bym oddała

Nie teraz, nie Tobie nie światu

Bo ja przestałam być dla siebie

Bezsilna powracam do snów

Powroty

Ucieknę przed Tobą w zapomnienie

Kim jesteś?

Mój sen budzi Cię

Skąd ta twarz i głos?

Komu ukradłeś skarb?

Moje ramiona nie są Twoją ciszą

Powroty